Ciemnością zionie grobowa noc
lecz świętych ran promienie
kamień przebijając
unoszą go leciutko;
I jaśnieje ciemność
światłem
przemienionym
przez Zmartwychwstałego
Syna Człowieczego.
W ciszy wychodzi
z jaskini grobu
w jutrzenkę.
Leciutka mgła pokryła ziemię
tuląc ją bieli przenikliwym blaskiem;
Zbawiciel
krokiem swym
obudzi pogrążoną w milczeniu
I spod jego świętych stóp
wyrosną kwiaty nigdy nie widziane
A szata jego ciszy dotykając
rozjaśnia mrok;
Z dłoni płynie
błogosławieństwa pełnia
na łąki i pola.
Natura śpiewa
rozpromieniona pełnią łaski
Zmartwychwstałemu na chwałę,
gdy Ten, w ciszy, podąża do ludzi.